روز اول - آلمان

قبل از اومدن یک طورهایی سر احساسی (emotionally numb، نمی‌دونم با کدوم س بود) شده بودم. نمی‌دونستم چه احساسی دارم چون اصلا چیزی احساس نمی‌کردم. روزهای آخر یه کم استرس جم کردن وسایل و اومدن گرفتم که چیز مهمی نبود. یه طورهایی خوشحال نبودم، چون بیش از یک سال جایی بودم که سرشار از چیزهای بد بود. نه طرز فکر آدم‌هاش رو دوست داشتم نه سیستم کلی در جریان رو. مثلا طرف رو کلا ۴ بار دیدی بعد می‌گه یعنی دلت برا من تنگ نمی‌شه؟ خوب شرمنده رابطه‌های شما در این حده که با دوستانتون همین‌قدر رابطه دارید، ما اینطوری نیستیم.

اه، باز شروع کردم به غر زدن، خیلی وقت بود خودم رو خاموش کرده بودم از اونجا غر نزنم. بسته دیگه.

حالا اصلا نمی‌خواستم غصه بنویسم که، خواستم بگم اینجا که اومدم، حداقل اولش اینقدر بهم حال داده تا اینجا که کلا شنگولم کرده.

دیشب از اون باجه‌ی پاسپورت چک کنی که داشتم رد می‌شدم، طرف حتی نپرسید حالت چطوره، نگاه کرد خودش و خوند و مهر زد و من اومدم. واسه آدم‌های بدبختی مثل ما که انتظار داریم به هر مرزی که می‌رسیم دهنمون رو سرویس کنند و تو آمریکا و کانادا هم که همین کار رو می‌کردند، این واقعا شاد کننده بود برای من.

بعد هم سوار تاکسی شدم تا جایی که می‌خواستم برم، و تو مسیر یه تیکه‌هایی اتوبان بود، بعد باید قیافه من رو می‌دیدید وقتی تابلوی انتهای منطقه محدودیت ۱۲۰ کیلومتر بر ساعت رو دیدم :ی تاکسی هم به صورت قانونی ۱۵۰ تا می‌رفت. عاااااالی بود.

امروز صبح هم وقتی بیدار شدم برف اومده بود و آلمان جهره سفیدش رو به ما نشون داد. بعد رفتم صبحونه بخورم دیدم کالباس واقعی گذاشتن :ی خیلی خیلی خیلی چسبید.

بعد هم تو قطار بودم که طرف از اونجا که دارم می‌رم ایمیل زد که چطوری و اینا. خلاصه تا اینجا، اینجا تونست منو از بی‌حسی در بیاره.

Debian on my new Samsung Series 9 13.3" -- NP900X3C

I got this new laptop and I've installed Debian on that. I had to do some tricks to make it work fine. I've also used help from many other blog posts like here, here, and here.

USB Booting:
I had to disable fast bios boot and press F10 to get the boot menue. Setting the priorities in BIOS didn't work. This thread helped a lot. It is also reported that the right USB 2.0 port works fine in contrast to the left USB 3.0 port.

Kernel:
Debian kernel on Wheezy at this point is too old for this laptop. The brightness buttons does not work due to a known bug in kernel which is fixed nowadays and that's why I migrated to liquorix kernel. The other reason was that the original kernel which was 3.2, used to just hang and go to not responding mode once a while. Right now there is a problem with rtl firmwares and the liquorix new releases and I'm trying to figure out how to workaround/fix it.
Edit: installing firmware-realtek fixed the problem.

Touchpad & Synaptics:
I also had to tweak synaptics settings a lot, and here is the result. I also had to prevent gnome from changing these setting which I got from here, by this (Quoted):

Gnome settings daemon may override existing settings (for example ones set in xorg.conf.d) for which there is no equivalent in any of the graphical configuration utilities. It is possible to stop gnome from touching mouse settings at all:

1. Run dconf-editor
2. Edit /org/gnome/settings-daemon/plugins/mouse/
3. Uncheck the active setting

For my future reference, here is my synaptics config, put in /etc/X11/xorg.conf

Section "InputClass"
        Identifier      "Clickpad"                      # required
        MatchIsTouchpad "yes"                           # required
        Driver          "synaptics"                     # required
        Option          "SHMConfig"             "1"
        Option          "MinSpeed"              "0.8"
        Option          "MaxSpeed"              "1.2"
        Option          "AccelFactor"           "0.15"
        Option          "TapButton1"            "1"
        Option          "TapButton2"            "3"     # multitouch
        Option          "TapButton3"            "2"     # multitouch
        Option          "VertTwoFingerScroll"   "1"     # multitouch
        Option          "HorizTwoFingerScroll"  "1"     # multitouch
        Option          "VertEdgeScroll"        "0"
        Option          "HorizEdgeScroll"       "0"
        Option          "CoastingSpeed"         "8"
        Option          "CornerCoasting"        "1"
        Option          "CircularScrolling"     "1"
        Option          "CircScrollTrigger"     "7"
        Option          "EdgeMotionUseAlways"   "0"
        Option          "ClickPad"              "1"
        Option          "LockedDrags"           "1"
        Option          "LockedDragTimeout"     "5000"
        Option          "FingerHigh"            "14"
        Option          "FingerLow"             "10"
        Option          "FingerPress"           "255"
        Option          "PalmDetect"            "1"
        Option          "PalmMinWidth"          "10"
        Option          "PalmMinZ"              "200"
EndSection

Also to prevent accidental clicks while typing, have this in /etc/X11/Xsession.d/98x11-syndaemon (got it from here):

/usr/bin/syndaemon -d -t -k

Wireless:

This package contains the wireless firmware on this laptop: firmware-iwlwifi

Screen Brightness:

If you don't want to install liquorix kernel but wish to be able to change your screen brightness, this script might help (need to be su):

#!/bin/sh
echo $1 > /sys/class/backlight/acpi_video0/brightness

Keyboard Backlit:

Initially buttons do not work, but this helps (need to be su):

#!/bin/sh
echo $1 > /sys/devices/platform/samsung/leds/samsung\:\:kbd_backlight/brightness

FN Keys:
Alternatively you can make FN keys handle the keyboard backlit, wireless, performance mode, and battery life extender for you. Here is the page I used to have them working; but some changes needed to be applied for my preferences and hardware.
One thing is my keyboard is input/event0, and not input/event4. You can find your keyboard using /lib/udev/findkeyboards. Another thing is my FN+F11 code is 0xB3. I also changed and added some scripts to have notification about current status of what has been changed.
Okay, now to make it short and simple, here is the report of what I've done, and you can read the referenced page for more information.
My /lib/udev/keymaps/samsung-other file is like this:

0x74 prog1 # User key
0x75 www
0x78 mail
0x82 switchvideomode # Fn+F4 CRT/LCD (high keycode: "displaytoggle")
0x83 battery
0x84 prog1
0x86 wlan
0x88 brightnessup
0x89 brightnessdown
0xB1 prog2
0xB3 prog3 
0xB4 wlan 
0xF7 f22 
0xF9 f23 
0x96 kbdillumup
0x97 kbdillumdown
0xCE prog1 
0xD5 wlan 

Some of them are extra, I just didn't remove them. Then here it comes /lib/udev/keymaps/force-release/samsung-other file:

0x82
0x83
0x84
0x86
0x88
0x89
0xB3
0xF7
0xF9
0x96
0x97
0xCE
0xD5

Then here is what I've added to the /etc/sudoers file:

Cmnd_Alias SAMCTL = /home/adrin/bin/samctl.sh batt, \
            /home/adrin/bin/samctl.sh perf, \
            /home/adrin/bin/samctl.sh wlan
Defaults!SAMCTL !requiretty
adrin    ALL=(ALL)   NOPASSWD: SAMCTL

Remember to change "adrin" to your username. Then I have these scripts all in /home/adrin/bin/ path; again remember to change all paths to your correct home folder, or anywhere else you want. Now you might need a reboot to have the keys working, and then add three commands as Custom Shortcuts in gnome3 GUI tool "Keyboard -> Shortcuts -> Custom Shortcuts". I assigned FN+F1 to battery life extender (/home/adrin/bin/samctlbatt.sh), FN+F11 to performance mode changed (/home/adrin/bin/samctlperf.sh), and FN+F12 to WLAN status switcher (/home/adrin/bin/samctlwlan.sh).

Power Consumption:
install laptop-mode-tools
Here is a good tutorial on power management of this laptop and I should remember to use powertop whenever I want more battery, and hit enter on those suggestions to switch their status to Good.

For my own future reference this part is an exact quotation from the same place:

How to get longer battery life

As I said: install powertop. It can even tell you what's drawing how much energy (although this seems not too reliable). Powertop can enable a bunch of power saving options which must be configurable somewhere else too but I haven't figured that out for each. Start it, go to the right-most page and use the 'enter' key to enable them. They seem to stick mostly across reboots but not all of them do so use it whenever you need the battery life. Make sure especially to enable powersaving on the USB channels, one has the webcam which alone can draw 2-3 watts according to powertop.

Second, use the 'silent' performance_level. Set it by echo-ing 'silent' to '/sys/devices/platform/samsung/performance_level'. See more below. In my experience, the laptop is plenty responsive with the CPU speed capped at 800 mhz - as long as you do nothing too fancy.

Third - as you probably won't use it (much), disable the LAN port. Also uses quite some power according to powertop (although I doubt it's accuracy in this, it won't hurt). You can do this in the Bios of the system.

Fourth, enable power saving for the video card by going to Boot Loader in YaST, edit the boot loader options and add this after"Optional Command Line Kernel Parameter" (or editing grub(2) by hand if you're on a less easy distro):

i915.i915_enable_rc6=1 i915.i915_enable_fbc=1 i915.lvds_downclock=1 acpi_backlight=vendor

See phoronix for more info on these. The acpi_backlight=vendor makes sure the laptop uses intel's backlight interface which goes up and esp down far further than the normal one. It does sometimes lead to quirky behavior so if it doesn't work for you, remove it.

I appreciate his work. There is a problem with setting acpi_backlight=vendor. It seems that intel uses a different range as brightness value, it's not between 0 and 100 anymore. It can be literally 0, which means the display is turned off, and the maximum on my system is 4648. Hence, when you decrease the brightness using keyboard, once it gets bellow 100, you can not increase it again. This command then might help (0 <= N <= 4648):

#!/bin/sh
echo $1 > /sys/class/backlight/intel_backlight/brightness

Debian Related (not the hardware):
Mostly for my own future reference.

Fonts:

Independent of this laptop, this package causes problems on my fonts, removed it: ttf-mscorefonts-installer

sources.list:
Right now, my sources.list is like this:

#

# deb cdrom:[Debian GNU/Linux wheezy-DI-b3 _Wheezy_ - Official Snapshot amd64 NETINST Binary-1 20121012-13:45]/ wheezy main

#deb cdrom:[Debian GNU/Linux wheezy-DI-b3 _Wheezy_ - Official Snapshot amd64 NETINST Binary-1 20121012-13:45]/ wheezy main

deb http://mirrors.ece.ubc.ca/debian/ wheezy main non-free contrib
deb-src http://mirrors.ece.ubc.ca/debian/ wheezy main non-free contrib

deb http://security.debian.org/ wheezy/updates main non-free contrib
deb-src http://security.debian.org/ wheezy/updates main non-free contrib

## Liquorix Kernel by damentz http://www.liquorix.net/ .
# Secure Apt: apt-get install '^liquorix-([^-]+-)?keyring.?'
# Latest "stable" kernel
deb http://liquorix.net/debian/ sid main
# RC/Beta kernels
# deb http://liquorix.net/debian/ sid main future

# sudo wget -q -O - https://dl-ssl.google.com/linux/linux_signing_key.pub | apt-key add -
#deb http://dl.google.com/linux/talkplugin/deb/ stable main

مالیات

امروز از یه جا رد می‌شدم که این تبلیغ رو دیدم که می‌گه برید و حالشو ببرید که حساب پس‌اندازتون پیش مالیات بهش نمی‌خوره. خوب من با اینکه اصلن اصلن به دولت‌ها اعتماد ندارم، اما پایه این هستم به هر حال که مقدار مالیاتی که ملت می‌دن در حد خوبی باشه که سرویس‌های عمومی و امکانات زیادی در اختیار همه باشه. اصلا مهم نیست که این حرف درسته یا نه، اما من از جامعه‌ای که توش همچین تبلیغی دم در بانکش باشه خیلی خیلی بدم میاد. جامعه‌ای که توش مالیات ندادن ارزش حساب بشه.

عقاید

امروز با یکی از رفقا من باب نوشته اخیرش حرف می‌زدم، گفت خوب تو بلاگت بنویس بیام اونجا فحش بدم، دیدم ایده بدی نیست :ی

البته یه کم بحث خیلی زود فلسفی می‌شه و منم اصلا صلاحیت این رو ندارم که در این موارد نظر بدم. اما خوب حالا می‌گم، ولی یادتون باشه که طبق معمول خیلی می‌تونه مضخرف باشه.

نکته اینه که ملت اصلا باید به عقاید هم احترام بگذارن یا نه. یا احترام گذاشتن به عقاید هم یعنی چی و اینا. بعد خوب دوستمون به این نکته اشاره کرده بود که ملت سر عقایدشون کون همدیگه رو پاره کردن. یا یه چیزایی هست که به تاریخ مللی بر می‌گرده که اون عقاید رو داشتن و این حرفا. خوب خیلی متین بود حرفاش. اما یه سری چیزا گفتم اضافه کنم.

یکی اینکه ملت سر این چیزا معمولن بحث می‌کنن بدون اینکه اصلا سر تعاریف اولیش به تفاهم رسیده باشن.  مثلا تو همین نوشته دوستم،‌ اینکه مسلمونا دهن غیر مسلمونا و  به قول خودشون کافرها رو سرویس کردن؛ حالا می‌شه به اون عقاید احترام گذاشت یا نه؟ خوب نکته اصلا اینه که مثلا طرف عقیده داره که یارو کافر هست و نجس؛ این از اینکه به خاطر این عقیده بره کافره رو بکشه که نجاست زمین رو کم کرده باشه کاملا جداست. 

یا اون بحث نازی‌ها که کرده بود، خوب می‌شه مثلا طرف‌دار نازی‌ها بود؟ اصلا این جمله یعنی چی؟ منظور اینه که بریم همه مثلا یهودی‌ها رو بکشیم یا اینکه به نظرمون یهودی‌ها موجودات گهی هستن؟ خوب خیلی راحت اگه مورد اول باشه می‌شه گفت که غلط کردی بشین سر جات بینیم بابا. ولی اگه مورد دوم باشه خوب می‌شه سرش بحث کرد. ممکنه عقیده یارو به نظر ما خیلی مسخره و احمقانه یا هر طوری دیگه‌ای باشه، چه یهودیه چه طرف مقابلش، خوب این هم نظر ماست؛ ولی بعید می‌دونم دلیل بشه که طرف رو از اینکه این عقیده رو داشته باشه بشه محروم کرد. می‌شه باهاش حرف زد و یه سری دلیل آورد که مثلا عقایدش تو سیستم منطقی ما درست نیست. شاید سیستم منطقی ما رو پذیرفت و یه طور دیگه فکر کرد، شاید هم نه. ولی فرق ما با اونا فقط اینه که فرضیات متفاوتی داریم بنابراین نتایج متفاوتی می‌گیریم که میشه عقایدمون. البته الان به وضوح فرض کردم که ملت تو سیستم منطقی زندگی می‌کنن، به وضوح خیلی وقتا این فرض برقرار نیست.

ممکنه یکی بگه خوب یه سری عقاید دیگه خیلی تابلو غلطن. من با این حرف خیلی کنار نمیام چون به محض اینکه بخوایم بگیم یه چیزایی غلطن یه چیزایی درست، دعوامون می‌شه. ترجیح می‌دم فکر کنم که بیشتر یا اختلاف سلیقه هستن یا همون اختلاف پایه‌های منطقی؛ چون اصلا پایه نیستم که خوب و بد و درست و غلط به این راحتی قابل تعریف باشن. حالا اگه یه جماعتی در حد یک جامعه یک سری عقیده داشته باشن که من شخصا باهاشون کنار نیام، یا باید سعی کنم عوضش کنم، یا کنار بیام، یا بیام بیرون و بی‌خیال شم. مثلا مصر انتخابات شد و یارو مسلمونه برنده شد. با فرض اینکه انتخابات درست بوده، خوب ملتش اینو ترجیح دادن دیگه، ممکنه من شخصا نا‌امید شم از اون جماعت، ولی نمی‌تونم بگم نه غلط کردین عوضش کنین که. ولی خوب ممکنه رقبتم به اینکه برم اونجا کمتر شه.

اینا اصلا نتیجش این نیست که من معتقد باشم این سیستم‌ها و عقیده‌ها رو نباید در راستای تغییرشون تلاش کنیم. منظورم فقط اینه که نمی‌شه زور بگیم و مجبورشون کنیم.

یه چیز دیگه هم اینه که مثلا جامعه‌هه معتقد به ولایت فقیه باشه؛ باشه، خوش به حالش، ولی به محض اینکه بخواد به زور یه جای دیگه دست‌کاری کنه، یا اون اتقلابش رو به زور صادر کنه، یا به خاطر اختلاف عقایدش با یه سری آدم دیگه بهشون حمله کنه، دیگه ریده. از طرفی وقتی مردم خودش رو مجبور کنه که یک سری عقیده رو نداشته باشن، یا یک سری عقیده رو داشته باشن، باز هم دیگه ریده. من هیچ‌وقت به خاطر عقاید یک نفر بهش حمله نمی‌کنم، اما اگه به خاطر عقایدم بهم حمله کرد، یا دخالت کرد، وارد جنگ شده و قوانین زمان جنگ با قوانین زمان صلح کاملا متفاوت هستن.

البته خیلی بحث کلی و تخماتیکیه. یکی از دلایلش اینه که اصلا نمی‌شه خط مشخصی کشید بین عقاید و اعمال. ممکنه اصلا یک سری عقیده، عقیده به یک سری موجودیت خارجی باشه تا یک سری مفاهیم انتزاعی. مثلا یک سری اعتقاد داشته باشن یک سری سرویس‌ها بایدعمومی و در اختیار همه باشن، یک سری بر عکس. حالا اینا چطوری با هم برخورد کنن و از چه ابزارهایی حق استفاده دارن؟

شاید قبلا آدم‌ها اینقدر متفاوت فکر نمی‌کردن یا اینکه آدم‌هایی که متفاوت فکر می‌کردن اینقدر کنار هم نبودن، واسه همین خیلی راحت‌تر به این نتیجه می‌رسیدن که با هم دعوا کنن و بجنگن سر عقایدشون، ولی الان خیلی تفاوت‌ها زیاد شده و ملت یه طورایی به این نتیجه رسیدن که بهتره تفاوت‌ها رو بپذیرن، وگرنه یه سره باید بجنگن. اما واقعا تفاوت‌ها خیلی وقت‌ها متناقض می‌شن و در مقابل هم قرار می‌گیرن. حالا اینکه چطوری این تناقض‌ها باید حل بشه و کی این حق و صلاحیت رو داره که  بگه در این مواقع چه باید کرد (منظورم در تک تک مواقعه)، نظر خاصی ندارم.

وای چقدر خذعول گفتم. ولی مزه داد :ی

قانون و خلاقیت

مطمئن نیستم اول راهنمایی بودم یا سوم راهنمایی. معلم اجتماعی یا همچین چیزی برگشت گفت خلاقیت اینه که آدم در حیطه استانداردها بتونه کار جدید کنه، من برگشتم گفتم نه، خلاقیت اینه که آدم مرزهای استانداردها رو گسترش بده.

اون موقع معلمه از حرف من خوشش اومد و گفت براش بنویسم که چی گفتم.

این یادم اومد چون یک سری آدم هستن که همیشه همه قوانین رو دنبال می‌کنن و هیچ وقت هم این سوال براشون پیش نمی‌آد که یه قانون چرا گذاشته شده بوده.

مثل این می‌مونه که مثلا مسلمونا کلی قانون رو دنبال می‌کنن که دینشون گفته و اصلا کسی به این فکر نمی‌کنه که یه سری قانون الان ممکنه کار نکنن هر چقدر هم که تخماتیک باشن.

من معمولا این رو نمی‌گم، ولی یه جایی در عمق وجودم همیشه این هست که فکر می‌کنه خیلی از قوانین مال آدم‌های احمق و خنگه. کلا قصد این رو ندارم که بگم این عقیده درسته، چون کاملا باعث هرج و مرج می‌شه همچین چیزی. اما برای تک تک قوانینی که دنبال می‌کنم باید خودم رو یک طوری قانع کرده باشم. حتی اگر دلیلش این باشه که زور بالا سرم باشه، زورش باید کافی باشه که من رو قانع کنه.

مخصوصا اگه پایه قوانینی که وضع شده طوری باشه که من اصلا پایش نباشم، باز اگه یه کم پایه‌هه رو قبول بدارم، اگه یه سری جا پایه قانون‌ها نباشم ممکنه راحت‌تر کوتاه بیام. اما نه همیشه.

همه این مضخرفات رو گفتم چون یک سری آدم دورم داشتن یک سری قانون خیلی خیلی احمقانه وضع شده توسط دپارتمان آی-تی رو دنبال می‌کردن که هیچ منطقی پشتش نبود.

روشنک و محسن

دیشب بعد از مدت‌ها با روشنک حرف می‌زدم. روشنک و محسن جزو ارزشمندترین آدم‌هایی هستن که تو زندگیم بودن. الان خوب خیلی دورن و خیلی کم ازشون خبر دارم برای همین متاسفانه تو زندگیم نیستن.

اون موقع‌ها که با این جماعت بودم و حرف می‌زدیم/می‌زدن، بهترین دوران زندگیم محسوب می‌شه. دیشب یه ریزه در حد چند جمله که حرف زدیم یاد اون موقع‌ها افتادم و خیلی خیلی دلم تنگ شد. برا آدم‌هاش و برا حرف‌هاش.

برای حتی ۲۰۶ مامان روشنک که من بدون گواهینامه نزدیک بود یک بار باهاش بزنم به ماشین خاله روشنک که مامانش هم توش بود.

کاش یک موقعی دوباره نزدیک باشند. من خیلی آدم «کاشکی« مسلکی نیستم، ولی این آدم‌ها هم خیلی نیستند و ادبیات من خیلی پایین‌تر از اونیه که بتونه منش این جماعت رو توصیف کنه.

BitCoinMiner

بالاخره تونستم این نرم‌افزارها که تو سیستم بیت‌کوین کار انجام می‌دن رو بالا بیارم.

قسمت سختش این بود که چیزایی که لازم هست برای اینکه از کارت گرافیکی به عنوان پروسسور استفاده کنم رو پیدا و نصب کنم، چون بار اولم بود. وسطش مجبور شدم سیستم عاملم رو از فدورا به دبیان تغییر بدم چون یه چیزایی با هم سازگار نبودن و خستم کردم. البته دبیان نسخه پایدار رو هم نصب نکردم، نسخه تست هست که به نظر کاملا پایدار میاد.

خلاصه الان دارم با استفاده از کارت گرافیکیم کار رو انجام می‌دم، باید ببینم چقدر طول می‌کشه که یه چیزی گیرم بیاد. یه مدتی کار کنه ببینم چیزی در میاد واقعا یا نه.

تفریح خوبی بود و برای ۲ روز وقتم رو گرفت.

top coder policy

گفتم بعد نود بوقی برم یه کم کد خوب بزنم. واسه همین رفتم تاپ کدر ثبت نام کنم. بعد دیدم طبق معمول همچین چیزی رو باید قبول کنم براش:

We reserve the right, in our sole discretion, to revoke any and all privileges associated with accessing and/or competing on our Web site, and to take any other action we deem appropriate including but not limited to terminating or suspending your use of www.topcoder.com, for no reason or any reason whatsoever, including improper use of this Web site or failure to comply with these Terms of Use.

یا در قسمتی دیگر داریم:

These Terms of Use are governed by the laws of the Commonwealth of Massachusetts. You hereby agree to submit to the exclusive jurisdiction of the courts of the Commonwealth of Massachusetts. To the extent that applicable laws have mandatory application to this agreement or give you the right to bring action in any other courts, the above limitations may not apply to you. Use of this Web site is unauthorized in any jurisdiction that does not give full effect to all provisions of these Terms of Use.

قدیما زندگی خیلی راحت‌تر بود وقتی فکر می‌کردم می‌شه احساس امنیت داشت از دست شرکت‌ها. ولی خوب نمی‌شه.

اینم نشد. زد حال بدی بود آخر شبی. می‌خواستم کد بزنم محض تفریح.

Requiem For a Dream

من خیلی از فیلم‌ها رو اول یه آهنگی از متنشون شنیدم و فکر کردم فیلمی که آهنگش اون بوده حتما  شایسته دیده شدنه. آخرین فیلمی که این‌طوری دیدم Blade Runner بود.

دیروز یه از خدا بی‌خبری آهنگ Requiem For a Dream رو گذاشته بود یه جایی. گوش کردم و به خاطر آهنگش گفتم برم فیلم رو ببینم.

امشب فیلمش رو دیدم. مدتی بود که فیلمی به این خوبی ندیده بودم، عالی بود. ولی خوشحالم که ۳ دقیقه آخرش به آهنگ پایانی و تیتراژ آخرش گذشت، چون واقعا نمی‌تونستم بیشترش رو تحمل کنم. البته دیدنش برای من به سختی دیدن Bitter Moon نبود، ولی این به این خاطر باشه شاید که اون موقع که Bitter Moon رو دیدم تحملم کمتر بوده. البته گاها سناریو‌هایی تو ذهنم می‌اومد که خوشحال بودم نویسنده اون‌ها رو دنبال نکرده (توی Requiem For a Dream).

خلاصه اینکه به طرز مازوخیستی‌ای از دیدن این فیلم‌ها لذت می‌برم، اما نمی‌تونم دُز بالایی رو به خودم اعمال کنم. شاید فیلم بعدی Dogville باشه از این دست، اما حداقل آهنگش که جذبم نکرد. ببینیم کی می‌بینمش.

بچه مثبت

یکی از استونی اومده پیشم چند روز بمونه، بعد بنده خدا خیلی سعی می‌کنه خوب باشه، ولی خیلی رو اعصابه.

همون شب اول می‌گم چایی می‌خوری؟ می‌گه فقط سبز. می‌گم چرا؟ کافئین نمی‌خوری؟ می‌گه نه نمی‌خورم.

روز اول که از خواب بیدار شدم دیدم همه ظرف‌ها شسته شده و خونه مرتب شده و اینا. خوب گفتم دستش درد نکنه. ولی هی مرتب می‌کنه من نمی‌تونم لیوانمو راحت پیدا کنم. خونه هم اینقدر مرتب شده که خیلی رو اعصابه، یه طوریه.

بعد شب می‌گه بریم سوشی بخوریم، رفتیم اونجا رول آووکادو سفارش می‌ده، می‌گم مگه سبزی‌خواری؟ می‌گه آره.

اینا تازه سال ۹۲ از روسیه جدا شدن، بحث روس‌ها و ودکا شد، می‌گم اگه دوست داشتی ودکا هست می‌تونی بخوری، می‌گه الکل نمی‌خورم.

یه سری دیگه می‌گفت سرد بود امروز و اینا، می‌گم اگه خواستی قرص سرماخوردگی هست، می‌گه من و قرص؟ میوه می‌خورم.

آخرشم بهش گفتم مگه تو مامان مسیحی؟ (مریم مقدسشون نمیدونم چی می‌گن بهش)، بعد جدی می‌گه شاید بعدن شدم. بیچاره بچش.

کلا کم‌کم دیگه رو اعصابه بنده‌خدا.

ماجرا ۱

داستان از همین پارسال شروع شد. از همون موقعی که دندون من شکست و ۴ تا بیمه گفتن به تخمم و خوابگاه ۲۱۰۰ دلار جریمم کرد برای بیرون اومدن ازش و کشور و آدماشو موضوع کارم و همه‌چی به صورت همه باهمی گه نمود. شاید بد نباشه که این حرف‌ها رو بدونید کسی می‌زنه که توی ونکوور کانادا زندگی کرده برای بیش از یک سال و دانشجوی دکترای یو بی سی هست و یه کم هم بیشتر از میانگین دانشجوها پول می‌گیره.

یک. می‌گفتن که کانادا خیلی سیستم بیمه خوبی داره و همه بیمه هستن و اینا. اولا که ما چون خارجی هستیم باید به هر حال ماهی ۶۴ دلار کوفتی بریزیم تو حلق دولت که حتی ساده‌ترین قرص‌ها رو هم پولشو نده. من اگه بیمه تکمیلی دانشگاه نبود باید ۱۰ دلار برای هر قرص (۱۰۰ دلار برای یک ورق) از قرص‌های میگرن میدادم، که الان فقط ۲۰٪ از اون پول رو میدم. قبلا به اندازه کافی سر این سیستم داغونشون غرغر کردم. فقط در این حد یاد‌آور شم که یکی از دوستان زنش به دلیل اینکه MRI رو دیر انجام دادن (بعد از ۵ یا ۶ ماه) مرد (فوت شد). یکی دیگه از دوستان جمجمش در ناحیه پشت بینی سوراخ کوچکی داشت که مایعی از بینیش می‌آمد و ۲ سال به او گفته بودند که مشکل حساسیت دارد و آخر هم در ایران به او گفتند که مایع از داخل جمجمه است و باید فورا تحت عمل قرار گیرد. دیگه تا آخرش رو برید.(این دوستمون زندست البته).

دو. اینجا یک طورهایی کاپیتالیسم با لیبرالیسم قاطی شده و از اون سیستم لیبرال چیزی به انسان‌ها نمی‌رسه، چون همش رو قبلا شرکت‌های بزرگ برداشتن. اینجا به اصطلاح آزاد هستید، یعنی مثلا می‌توانید اینترنت در خانه نداشته باشید، اما اگر بخواهید باید خیلی پول بدهید چون کلا ۲ تا شرکت هستند که به صورت انبوه اینترنت تامین میکنند که به صورت اتفاقی قیمت دقیقا یکسانی دارند و هر دو گران هستند. در تمام قراردادهایی که امضا می‌کنید طرفی که شرکت قرار دارد هیچ مسئولیتی قبول نکرده و هر موقع می‌تواند هر کاری بکند، چون آزاد است که این قرارداد را به شما بدهد و شما هم آزاد هستید که امضا نکنید. اما در واقع چاره دیگری ندارید. احمقانه‌ترین موردی که الان به یادم می‌آید، این است که شما وقتی کارمند شوید ۱۰٪ از حقوقتان به صورت اجباری برای بیمه بیکاری برداشته می‌شود و قید می‌شود که وقتی بازنشسته شدید ممکن است پول نداشته باشند به شما بدهند (چون آزاد هستند که این قرارداد را با شما داشته باشند و شما اگر دوست نداشته باشید می‌توانید کار نکنید)!!!!

سه. من اینجا از کارم و استادم و ماهیت دانشگاه که یک شرکت بزرگ برای ایجاد گردش مالی، جذب ارز از خارج، و درآمد است به هیچ وجه خوشم نمی‌آید. اصلا هرچه هم بیشتر گذشته بیشتر بدم آمده. یک زمانی استادم می‌گفت اگر تحمل کنی ۲.۵ ساله دکترا رو میگیری، ولی انصافا علاقه‌ای به گرفتن یک کاغذپاره از این دانشگاه و استاد ندارم. من که خودم می‌دونم قدر بز حالیم نبود و چیزی اینجا بهم داره اضافه نمیشه. فقط وقت تلف کردنه.

چهار. به همون دلیل که مورد ۲ رو باعث میشه، اینجا دانشجوها محکوم که زجر کشیدن و داشتن در‌آمد کمینه هستند. یک دانشجوی معمولی در یک دپارتمان معمولی، در این شهر کوفتی ۱۹ هزار دلار سالی می‌گیرد (ذوق نکنید بقیشو بخونید) که باید حدود ۵ هزار به دانشگاه شهریه بدهد، ۱۰ هزار هزینه سکونت در یک اتاق در خوابگاه یا خانه مشترک با کسی دیگر.  ۴ هزار هم به زحمت به هزینه خوراک می‌رسد. اگه کسی گفته که اینجا خیلی خوش می‌گذره، منظورش اینه که بدون پول گرفتن از مامان بابا جانش نمی‌میره. این برای خیلی از بچه‌ها که مخصوصا از کشور‌های داغونی مثل ایران اومدن خیلی هم غنیمت حساب شده ظاهرا. اما از زندگی خبری نیست.

پنج. اینجا مقدار بسیار زیادی مهاجر از کشور‌های دیکتاتور زده‌ای مثل ایران و چین داره. همین باعث می‌شه که آدم‌ها فکر کنند که همین که کسی نمیاد تو خونشون دستگیرشون کنه و حق دارن روسری سرشون نکنند و اینترنت تا حد زیادی فیلتر نیست، یعنی بهشت. آدم‌های اینجا هیچ دیدی نسبت به آزادی و حقوق انسانی ندارند و در بسیاری از موارد اصلا انسان‌های آزاد و آزاده‌ای نیستند. اینجا آدم‌ها هنوز درگیر تابو‌های جنسی و سنت‌های اجتماعی هستند. از طرف دیگه انسان‌ها از جامعه جدا و بسیار تنها هستند. توی این شهر کوفتی به صورت جدی بزرگترین معظل (نمیدونم با کدوم ز مینویسنش) اجتماعی مطرح اینه که مردم از جامعه جدا هستند. مورد دیگه هم اینه که اینجا جامعه‌ای به عنوان کانادایی نیست که شما بیاید و باهاش اخت بشید. جامعه به دسته‌های متفاوت فرهنگی دسته‌بندی شده و هیچ کدوم به اندازه کافی قدرت نداشتند که بقیه رو در خود حل کنند. بنابراین ایرانی‌های مهاجر، ایرانی‌های دانشجو، چینی‌ها (که خودشون طبیعتا خیلی تا گروه دارند)، و بسیاری دیگر رو اینجا می‌بینید. چیزه شلم شولواییه خلاصه. خوبیش اینه که سختیه جور شدن با فرهنگ جامعه رو تحمل نمی‌کنید، اما خوب جامعه‌ای هم نیست که اصلا بهش وارد شید. فوقش یک ایران کوچیک شده از آدم‌های از اون در‌اومده.

دلیل باز هم هست، اما خیلی نوشتم، بسته دیگه تا همین‌جاشم زیادی زر زدم. ساعت‌ها با دوستان بحث کردم و نتیجش هم این شد که من از اینجا خوشم نمی‌آد (و واقعا نمی‌بینم دلیلی که خوشم بیاد) و تصمیم به این شد که کار رو یکسره کنم و از اینجا گورم رو گم کنم. این تصمیم تقریبا ۵ یا ۶ ماه پیش گرفته شد.

ادامه دارد...

پ.ن. من اصولا پست‌هام رو ویرایش نمی‌کنم، اما ممکنه به این پست اضافه بشه. اگه چیزی اضافه بشه بعد از این توضیح خواهد بود.

بیرون گود

بیرون گود که نشسته باشی، بهتره خفه شی و هیچی نگی.

فقط خبرها رو می‌خونی و اعصابت کیری میشه که چرا تو این اوضاع بلبشو، هیچ گهی نمی‌خوری.

زلزله اومده و دولت و سپاه به جای اینکه کمک کنند، از تمام روش‌های موجود برای مسدود کردن راه‌های کمک‌های مردم هم استفاده می‌کنند. فیلم‌برداری ممنوع می‌شه، اجناس رو جمع‌آوری می‌کنند و تقسیم نمی‌کنند، حساب‌های بانکی که بهشون پول وارد می‌شه رو مسدود می‌کنند، و کلا جو کمک رو امنیتی می‌کنند طوری که کمک کردن فرقی با فعالیت سیاسی نداره دیگه.

از اون طرف اسرائیل که دست کمی از جمهوری اسلامی نداره نقشه‌های حمله به ایران رو لو می‌ده و اعلام می‌کنه که با یک حمله ۱ ماهه و هزینه جون ۵۰۰ نفر اسرائیلی، می‌تونه غائله بمب ایران رو هم بیاره.

دولت خودش رو کاملا کشیده کنار و اون وسط یکی میاد پیشنهاد می‌ده واسه یک سال آینده کمیته اجرایی برای اداره مملکت تشکیل بدیم. تورم سر به فلک کشیده و حتی بعد از ماه رمضون قیمت‌ها نجومی بالا می‌رن. با ملت از ایران در اومده که حرف می‌زنی هیچ ایده‌ای از وضعیت ایران ندارن، ایرانی که من ۱ سال پیش ازش در اومدم، چه برسه به وضعیت الان. آدم‌ها حتی باورشون نمی‌شه که سکه ۵۰۰ تومانی خیلی وقته که ضرب شدن.

خلاصه اوضاع کیری و اعصاب از اون بدتر.

قوانین تازه در روسیه

روسیه تصویب کرده که سازمان‌های غیر دولتی حق ندارن از خارج کمک مالی بگیرن، در ضمن کسی تهمت و افترا هم جریمه سنگینی خواهد داشت.

چند وقتی شده که روسیه داره بعد از اومدن پوتین از این قوانین تصویب می‌کنه. هر بار که من همچین خبری رو می‌خونم احساس می‌کنم که روسیه به ایران نزدیکتر شده، منظورم اینه که شرایط اجتماعی توش به ایران نزدیکتر شده. روسیه مثل آمریکا دیکتاتوری رو اعمال نمی‌کنه، ظاهرا در پی روش‌های قدیمی‌تر می‌ره.

متاسفم برای هم‌کره‌ای‌های روسیه‌ای عزیز که مجبورن دوباره با همچین شرایطی روبه‌رو بشن.

نسرین ستوده

بار اولی که نسرین ستوده رو از نزدیک دیدم تو سالن ملاقات با وکلیل زندان بود. سال ۸۸ دو ماه بعد از انتخابات. زنی سرزنده و جنگنده. کسی که نه نصفش، که ۱۰ برابر قدش زیر زمین بود، قوی‌تر از اونی بود که بشه تصورش رو کرد.

وکیلی وارسته که با تمام وجود بدون اینکه براش مهم باشه فرد اتهاماتش ارتباط با کدوم گروه‌های سیاسی بوده، یا گرایشاتش چی بوده، محض اینکه طرف زندانی سیاسی هست، وکالتش رو می‌کرد. اون موقع که بیرون بود از جونش مایه میگذاشت و الان هم که زندان هست هنوز مبارزه می‌کنه.

دختر نسرین ستوده رو ممنوع‌الخروج کردن. شاهد حکومتی هستیم که حتی از خروج دختر ۱۳-۱۲ ساله‌ی یک وکیل زندانی هم هراسناکه.

به آدم‌هایی مثل نسرین قبطه می‌خورم، کاش جرات این رو داشتم که به اندازه اون‌ها بشریت برام دغدغه باشه.

پاکسازی

بار اولی که خبری در مورد پاکسازی دیدم، پاکسازی ساحل دریای خزر بود. فکر کردم که چه خوب، بالاخره میخوان اون ساحل رو پاک کنند. بعد که خبر رو خوندم، دیدم منظورش اینه که پلیس قرار شده نذاره ملت از همون چند متر ساحلی که باقی مونده بتونن استفاده کنن و سیستم امنیتی رو کنار سواحل هم می‌خواد بذاره.

دفعه بعد که پاکسازی رو دیدم، پاکسازی پارک‌های تهران بود، اما اینبار می‌دونستم که لابد بازم مردم آزاری حکومتی در جریانه، و خبر این بود که قراره پارک‌ها رو از جوانان پاکسازی کنن. البته به ادبیات جمهوری اسلامی گفته شده بود طبیعتا.

این حکومت دفعه اولی نیست که بار معنایی لغات رو لوث میکنه، آزادی، عدالت،‌ برابری، پاکسازی، ...

چوب و کون و بانک و کانادا

زنگ زده بودم بانک یه کاری داشتم، گفت با شرایطی که تو داری، میتونی یه حساب باز کنی فلان مدل و پولی هم لازم نیست بدی. منم بعد اینکه چند بار پرسیدم که پول باید بدم یا نه و یارو گفت که نه، گفتم حساب رو باز کرد.

بعد از چند هفته نگاه می‌کنم می‌بینم موجودیش کم شده. بعد می‌رم می‌بینم که یه تراکنش خورده که می‌گه هزینه حساب بوده. بعد زنگ می‌زنم میگم چرا کم شده؟ می‌گه اِاِاِاِاِاِاِاِ، نباید کم میشد، خوب من برات درستش می‌کنم.

گفتم نخواستیم بابا ببندش. می‌گه چرا؟ می‌گم خوب اعتماد ندارم بهتون، بازم ماه دیگه می‌خواین پول کم کنین من باید زنگ بزنم درست بشه.

چیزی که اینجا رو اعصابه اینه که واقعا یه سره باید حواست باشه تو کونت نره، و باز هم میره.

بانک‌های کانادایی

می‌خواستم پول بریزم تو حساب یکی تو همین شهر تو یه بانک غیر از بانک خودم. به صورت اینترنتی هرچی گشتم نشد. تو ایران ساتنا یا کارت به کارت می‌کردیم به صورت گلابی پول جابه‌جا می‌شد.

رفتم بانک میگم آقا به این حساب که مشخصاتش تو این برگه هست پول می‌خوام بریزم. حساب هم تو یه بانک دیگه تو همین شهره. بعد میگه خوب من یه پیشنهاد خیلی بهتر برات دارم، میگم چی؟

تیریپ میاد که من الان دارم خیلی به نفع تو کار می‌کنم و مشتری مداری و اینا، بعد می‌گه که اگه بری یه چک بنویسی ببری بانک یارو بخوابونی به حسابش، لازم نیست ۳۰ دلار کارمزد بدی.

بهش می‌گم یعنی من هیچ طوره نمی‌تونم از بانک خودم پول بفرستم به یه جا دیگه؟

میگه چرا، ولی ۳۰ دلار باید بدی.

حیف که بلد نبودم به خارجی بهش بگم ریدم به قبر داشته و نداشتت و اره در کون مبارکت وارد باد.

حماقت اینها انتها نداره.

اطلاف وقت

اینحا نشستی و فرض بر اینه که بشینی کار کنی. ولی دقیقا کدوم کار؟

اولش فکر میکردم مشکل از کار باشه. البته نکته اینه که این کارا که میکنم واقعا اصلا جذاب نیستن. من اینجا همش میگم که مسئله‌ها ساده هستن و من اصلا دارم کاری که بلدم رو نمیکنم. کارهایی که یکی که لیسانس علوم کامپیوتر هم داشته باشه میتونه بکنه که نشد کار.

رفته بودیم کنفرانس، من هم یه پوستر خیر سرم به زور استاده برده بودم. بعد یکی اون وسط (فقط همون یکی البته این کاره بود) اومد و گفت خوب توضیح بده. بعد من که توضیح دادم معلوم شد که طرف استاد علوم کامپیوتر میباشه. بعد بازخورد طرف این بود که چند تا عدد حساب کردی و دادی به یه کلاسه‌بند. خوب راست می‌گفت. یه کار دیگه هم که فقط یه الگوریتم رو گراف بود که کدش بود و من استفاده کرده بودم. حالا اینجا همین پوستر رو به ملت که نشون میدی کلی آب از پک و پوزشون میریزه، ولی خوب من اصلا علاقه‌مند نیستم که یه مشت بایولوژیست از کارم خوششون بیاد، چون چیزایی که بلدم میتونه کارای خیلی پیچیده‌تری بکنه تا این چیزا که اینا دوست دارن.

خلاصه اینکه باید ببینم اینجا آخر عاقبتمون چی میشه و سر از کجا در میاریم.

سفارت کانادا

به به. به سلامتی سفارت کانادا تو ایران هم تعطیل شد.

این کانادایی‌ها کلا یهو خبر رو اعلام می‌کنن. اصلا پیش خبر و اینا ندارن. یهو میبینی تعطیل شده.

البته گفتن که برای اینکه اقدام کنید باید به آنکارا پست کنید. اما خوب حداقل دیگه پاسپورت رو نمیخواد پست کنید. اما کسایی که الان پست کردن یا بردن، مدارکشون به آنکارا منتقل میشه. کسی هم به این نکته کاری نداره که خوب اون مدارک شامل پاسپورت هم میشه. یعنی پاسپورت ملت رفت که بره آنکارا.

دستشون درد نکنه.

فیلترینگ

هه هه. تو ایران که بودم باید با فیلترشکن میرفتم تو فیسبوک. اینجا هم که هستم یه براوزر و یه فیلترشکن همیشه هستن که بتونم برم تو چند تا سایت من جمله فیسبوک. یا مثلا برم تو سایت اصلی شرکتی که می‌خوام، نه سایت کاناداش. اصلا یک وضعیت داغونی.

اینترنت ملی که میگن اینه هاااا.

کاغذبازی

یعنی جاهای دولتی ایران هم از اینا بیشتر به سیستم‌های الکترونیکی اعتماد دارن. میزان کاغذبازی اینجا دیوانه کنندست و ظاهرا خود دست‌اندرکاران سیستم الکترونیکی هم به اون اعتماد ندارن.

برای نمونه من یک مسترکارت گرفتم که توی سیستم آنلاینش همچین چیزی رو اون اول میگه:

Account Information

Account information provided to you as part of the Online Service is not the official record of your account or its activity. Your monthly account statement will remain the official record. The Online Service information is generally updated regularly, but is subject to adjustment and correction and therefore should not be relied upon by you for taking, or forbearing to take, any action.

یه نمونه دیگه هم اینکه شرکت موبایلی که استفاده میکنم تقریبا تمام زمانهای غیر اداری در دست تعمیر هست.

کار

۲ ماه پیش بود تقریبا که به این نتیجه رسیدم که باید کنار درسم کار هم بکنم. خوب اولش انتظار نداشتم که مجبور بشم باز هم به روش قدیمی خودم رو بیارم ولی مثل اینکه چاره‌ای نبود.

بعد از کمی پرس و جو کردن و دنبال مجوز کار رفتن، بالاخره تو یه سایت شروع به کار کردم (با تشکر از بهنام اسفهبد) و رزومه پر کردم و تست دادم و برای کار پیدا کردم تقاضاهای مختلف میفرستادم.

خلاصه کار پیدا شد. هرچند که فعلا کارها خیلی کوچیک هستند، ولی با توجه به اینکه تقریبا همه کارها به طراحی وب برمیگرده و من اینکاره نیستم، باز جالبه که کار پیدا میشه. درواقع کارهای جالبتری هم پیدا میشه. بالاخره به صورت هفتگی پول می‌گیری و میتونی خرج کنی.

منتها فعلا فقط با پی‌پل مصرفش دارم میکنم. نکته اینه که پول ۲ تا از سایتهایی که عضو هستم رو از اون منبع دادم این ماه (البته خودش به صورت اوتوماتیک از اونجا برداشت). یعنی بالاخره واقعا یه پولی از اون کار دستم اومد :ی

در آستانه

دلم می‌خواد تا شب همینو گوش کنم.

در آستانه
بايد استاد و فرودآمد
برآستان دری که کوبه ندارد،
چرا که اگربه گاه آمده باشی دربان به انتظارتوست و 
اگربی گاه 
به درکوفتن ات پاسخی نمی آيد.

کوتاه است در
پس آن به که فروتن باشی.

آيينه يی نيک پرداخته تواند بود 
آن جا 
تا آراسته گی را
پيش از درآمدن 
در خود نظری کنی 
هرچند غلغله ی آن سوی در زاده ی توهم توست نه انبوهی ی مهمانان،
که آن جا 
تو را 
کسی به انتظار نيست. 
که آن جا 
جنبش، شايد 
اما جنبده يی در کار نيست: 
نه ارواح نه اشباح نه قديسان کافورينه به کف
نه عفريتان آتشين گاوسر به مشت
نه شيطان بهتان خورده با کلاه بوقی منگوله دارش
نه ملغمه ی بی قانون مطلق های متنافی.ــ

تنها تو 
آن جا موجوديت مطلقی، 
موجوديت محض،
چرا که در غياب خود ادامه می يابی و غياب ات
حضور قاطع اعجاز است.

گذارت از آستانه ی ناگزير
فروچکيدن قطره ی قطرانی است در نامتناهی ی ظلمات.

«ــ دريغا 
ای کاش ای کاش 
قضاوتی قضاوتی قضاوتی 
درکار درکار درکار می بود!»ــ 
شايد اگرت توان شنفتن بود
پژواک آواز فروچکيدن خود را در تالار خاموش کهکشان های بی خورشيد
چون هرست آوار دريغ 
می شنيدی: 

«ــکاش کی کاش کی 
داوری داوری داوری 
درکار درکار درکار درکار...» 

اما داوری آن سوی در نشسته است، بی ردای شوم قاضيان،
ذات اش درايت و انصاف
هياءت اش زمان.ــ
و خاطره ات تا جاودان جاويدان درگذرگاه ادوار داوری خواهدشد.

بدرود!
بدرود! (چنين گويد بامداد شاعر:)
رقصان می گذرم از آستانه ی اجبار
شادمانه وشاکر.

از بيرون به درون آمدم:
از منظر 
به نظاره به ناظر.ــ 
نه به هياءت گياهی نه به هياءت پروانه يی نه به هياءت سنگی نه به هياءت برکه يی،ــ
من به هياءت «ما» زاده شدم 
به هياءت پرشکوه انسان 
تا در بهار گياه به تماشای رنگين کمان پروانه بنشينم
غرور کوه را دريابم و هيبت دريا را بشنوم
تا شريطه ی خود را بشناسم و جهان را به قدر همت و فرصت خويش معنادهم
که کارستانی از اين دست
از توان درخت و پرنده و صخره و آبشار 
بيرون است. 
انسان زاده شدن تجسد وظيفه بود:
توان دوست داشتن و دوست داشته شدن
توان شنفتن
توان ديدن و گفتن
توان انده گين و شادمان شدن
توان خنديدن به وسعت دل، توان گريستن ازسويدای جان
توان گردن به غرور برافراشتن درارتفاع شکوه ناک فروتنی
توان جليل به دوش بردن بار امانت
و توان غمناک تحمل تنهايی
تنهايی
تنهايی
تنهايی ی عريان.

انسان
دشواری ی وظيفه است.

دستان بسته ام آزاد نبود تا هرچشم انداز را به جان دربرکشم
هر نغمه و هر چشمه و هر پرنده
هر بدر کامل و هر پگاه ديگر
هر قله و هر درخت و هر انسان ديگر را.

رخصت زيستن را دست بسته دهان بسته گذشتم دست ودهان بسته گذشتيم
و منظر جهان را 
تنها 
از رخنه ی تنگ چشمی ی حصار شرارت ديديم و اکنون 

آنک در کوتاه بی کوبه در برابر و
آنک اشارت دربان منتظر!ــ

دالان تنگی راکه درنوشته ام
به وداع 
فراپشت می نگرم: 
فرصت کوتاه بود و سفر جان کاه بود
اما يگانه بود و هيچ کم نداشت.

به جان منت پذير و حق گزارم!
(چنين گفت بامداد خسته.)

۱۳۷۱/۸/۲۹ 

آمریکای زورگو

آمریکا تصویب کرده که مسافرانی که از لندن به یک سری فرودگاه که تو کانادا و مکزیک و کوبا هستند، باید اطلاعات دقیقشون حداقل ۷۲ ساعت قبل از اینکه پرواز کنند به آمریکا داده بشه و آمریکا تصمیم بگیره که شما حق دارید از لندن به مثلا اتاوا تو کانادا برید یا نه. یعنی مسافرانی که حتی از مرزهای هوایی آمریکا هم رد نمی‌شند.

احمقانست. به وضوح یک دیکتاتوری در سطح بین‌المللی فقط به خاطر اینکه زورش می‌رسه.

حالا من می‌گم این آمریکا سیستم مذخرف و گهی داره، شما با من بحث کنید.

از اینجا بخونید.

دیکتاتوری شرکت‌ها

یه موقعی هرچیزی که یه جایی خراب بود میگفتم حتی ایران هم این چیز درسته مثلا.

مثلا اینجا این اتفاقا می‌افته براتون:

میرین تو اینترنت بانک و میخواین پول بریزین به حساب یکی دیگه. تنها راه ممکن با ایمیل هست و ۳ دلار هم میگیره در صورتی که ایران هم اینش مجانیه.

به صورت اینترنتی میخواین پول بریزین به یه کشور دیگه، میگن که نمیشه باید بیای شعبه، در صورتی که از اروپا مثل گلابی پول میفرستن.

گوشی موبایل میخواین بگیرین و همه گزینه‌های ممکن پیش رو بسیار گرونتر و مذخرف‌تر از ایران هستند. حتی مشکل آنتن‌دهی هم داری. یا مثلا موبایل رو که شارژ میکنی فقط ۱ ماه وقت داری استفاده کنی. اگه هم ۵ ماه استفاده نکنی دوباره باید ۲۰ دلار پول بدی.

بیمه میگیری برای ماشین، ماشین خط می‌افته، میگن ۳۰۰ دلار اولشو خودت باید بدی بعد اگه بیشتر شد بیمه میده.

بیمه میگیری برای خودت، یه چیزیت میشه، میری دکتر، وقت بعدی رو ۱ ماه بعد میدن، بیمه میگه چون بیشتر از ۲ هفته طول کشید از شروع مریضی، من پول نمیدم.

خوابگاه میگیری، میخوای بیای بیرون، میگن بیشتر از ۲۰۰۰ دلار پول بدی تا بذاریم بری. میگی ۴ ماه نیام، میگن اگه نیای باید سال بعد هم همینجا بیای.

میری دکتر عصب‌کشی دندون، میگن که دکتر فلانی قراره امروز کار تو رو انجام بده، بعد میبینی یکی نشسته که کلا نمیفهمه داره چیکار میکنه و یکی دیگه داره به ازای تمام حرکت‌هایی که این میکنه توضیح میده. بعد میفهمی که موش آزمایشگاهی کلاس درس یارو بودی و یه عصبکشی ۲ ساعت طول کشیده.

در نهایت چیزی که با تمام وجود تجربه میکنی اینه که اینجا دیکتاتوری شرکت‌های بزرگه و لا غیر.

تضاد

نه منظوری داشتم نه چیزی برای گفتن. فقط این دو تا رو با چند ساعت اختلاف دیدم. اولی یک سری قیمت و دومی عکسی از شهر اهواز که به منظور نشون دادن آلودگی گرفته شده.

جلال ذوالفنون نوازنده برجسته سه تار درگذشت

جلال ذوالفنون نوازنده برجسته سه تار درگذشت

من کارای این آقا رو دوست داشتم. خیلی گوش نمیکردم ولی دوست داشتم. وقتی که خوندم که یه عمل داشته ۲ هفته پیش و الان به خاطر خونریزی مرده، کلی شاکی شدم. یعنی اینا تو کرج در این حد هم بلد نیستن عمل کنن، و در عین حال، شاکی شدم چون اگه این بنده خدا با این همه سال کارش پول داشت نمیرفت اونجا عمل بشه، حتما میرفت یه جای بهتر واسه عملش. از اینکه پول اینکار رو نداشته خیلی غصه شدم.

تروجان ۰ مهر

این عکس از خبرگزاری مهر گرفته شده. مشکلش چیه؟ به عکس توش دقت کنید.

این بزرگ شده‌ی عکس توی خبر هستش. ظاهرا طرف رفته گشته دنبال لغت تروجان و این رو پیدا کرده. اما مشکل اینه که توی فروشگاه London Drugs دقیقا همین صحنه رو میبینید وقتی در قسمت کاندوم قرار دارید :ی دوستمون متوجه نشده که عکس کاندوم گذاشته.

چشمه

خبر خیلی ساده و بی شیله پیلست:

درپی شکایت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از نشر چشمه به‌خاطر سخنان اعتراضی مدیر آن، لغو امتیاز این انتشاراتی اعلام شد.

من که خودم خیلی ازش خرید نکرده بودم، ولی همیشه دوستش داشتم. 

خیلی احمقانست. طرف اومده گفته کتابفروشی‌ها بسته شدن، بهش گفتن گه خوردی، کسی بسته نشده، اصلا حالا که اینطور شد خودت و می‌بندیم.

فوق برنامه

اینجا بعد از یک مدتی رفتم تو یه جلسه که مربوط می‌شد به آدمهایی که مثل من هیچ دپارتمانی تو دانشگاه ندارن. یک طورهایی مثل شورای صنفی بود. همین‌طوری توی جلساتشون شرکت می‌کردم تا اینکه به من گفتن مشاور.

بعد از یک مدتی هم شدم رابط خارجی دانشجویان توی ساختمونی که توش کار می‌کنیم. در ادامه به عنوان نماینده اون آدم‌ها توی جلسات مربوط به شورای صنفی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه باید می‌رفتم که دارم می‌رم.

حالا هم ممکنه که فعالیتم توی اون شورای صنفی رو بیشتر کنم.

امروز هم گروه ونکوورلاگ رو پیدا کردم که برم با بچه‌های لینوکسی اینجا یه گپی بزنم.

این فعالیت‌ها دارن باعث می‌شن که احساس کنم دارم اینجا زندگی می‌کنم. خیلی راضی کنندن :)

عدس‌پلو

به میمنت وجود همه گونه وسایل بلاد اسلام در بلاد کفر، به سلامتی همه دوستان می‌خوریم عدس‌پلو.

Sheet vs. Shit

قسمت جالب مکالمه وقتیه که وسط حرف زدن (که همون بهتر که نزنی) انگلیسیت میرسی به شیت اکسل (sheet) و قسمت «ای» قضیه رو خیلی نمیکشی و متوجه میشی که دوستان دارن میخندن چون چیزی که گفتی شبیه «shit» شده بیشتر تا «sheet».

اسماعیلیه

گردش علمی از نوع ایرانی :ی

رفتیم یکی از ۶ مرکز اسماعیلیه دنیا رو هم که همین بغل گوشمون تو ۱۰ ۱۵ کیلومتری بود رو دیدیم.

به یاد مسجدها و جاهای تاریخی که تو ایران می‌رفتیم. طرف کانادایی بود طراحش. ولی تلاش خودش رو برای اینکه مسجد بسازه کرده بود. به هر حال تا حدی شبیه از آب در اومده بود.

نافشرده‌سازی

یعنی ویندوز و مک مسابقه دارن در راستای اینکه کاربر رو احمق فرض کنند.

توی مک اگه یک فایل فشرده رو دانلود کنید، همون موقع که دانلود می‌شه بازش می‌کنه و باز شدش رو نگه می‌داره و شما اثری از فشرده فایل نمی‌بینید.

یه کار دیگه هم که می‌کنه اینه که اگه یک فایل داشته باشید که ۳ بار فشرده شده باشه، کافیه اشتباها روی اون کلیک کنید که هر ۳ لایه رو شروع کنه به باز کردن.

البته خیلی خوشحالم که حداقل ترمینالش بعد از مقادیر متنابهی دست‌کاری و تنظیمات تقریبا شبیه ترمینال دوست برادر لینوکس خودمون می‌شه.

تبرئه

یادم افتاد که یکی از بهترین خبرهایی که می‌تونستم بشنوم رو داشتم تو این چند روزه.

یکی از مهترمترین و عزیزترین آدمهای زندگیم، آقا پیروز، که الان تو زندان جمهوری اسلامی به سر میبره، از دادگاهی که به اتهام محاربه رفته بود توش و ممکن بود براش حکم اعدام بداره، تبرئه شده.

می‌دونم که روزی اون آدم رو باز خواهم دید، فقط برای اینکه بهش بگم برای تمام کارهایی که برام کرد با تمام وجودم ممنونم.

کانادا - جمهوری اسلامی

امروز یه خبری رو به همه دانشجوهای دانشگاه ایمیل کردن که توش این اختار رو نوشته بود.

خوب محتوای خبر این بود که یه مردی هست تو یه پارک که وقتی دخترها اونجا می‌دون بهشون نزدیک می‌شه و دولشو میندازه بیرون و خودارضایی می‌کنه. تا اینجاش به عنوان یک هشدار قبوله به خاطر اینکه این کار تو این مملکت محافظه‌کار جرم حساب می‌شه. یعنی دارن شهروندان رو از وقوع یک جرم مطلع می‌کنند.

اما اونجاییش که مسخرست اینه که طرف پلیسه برگشته گفته به دخترها توصیه میشه اینجا تنها نیان، مخصوصا شب‌ها، و تلفن همراه هم همراهشون باشه. خوب الان عموجون فرق شما با جمهوری اسلامی چیه؟ اونا هم می‌گفتن دخترها باید چادر سرشون کنن که یه موقع پسرها راست نکنند. خوب اگه راست کردن بده، به پسرها بگید نکنند، نه اینکه دخترها رو مجبور کنید که. البته از اونجایی که اینجا سعی می‌شه برای حفظ ظاهر هم که شده، نشون بدن که آدم‌های خوبین و کسی رو مجبور نمی‌کنن. مخصوصا دخترها رو. ولی نفس چیزی که گفته همونه.