تنگه واشی --- ارعاب

دیروز رفته بودیم تنگه واشی. ۱۶ نفر بودیم که یک مینیبوس گرفتیم. نزدیکی‌های تنگه بودیم که گشت انتظامی از این ارشادی‌ها جلومونو گرفتن و من و یکی از دوستان پیاده شدیم. مشکل مجوز بود که طبیعتا نداشتیم. با مقداری چانه‌زنی جناب گذاشت که ما رد شیم. خوب این چیزی نبود که انتظارشو نداشته باشیم. اما در خود مسیر تنگه در تمام مسیر ماموران گشت ارشاد و نیرو انتظامی حضور داشتند. فکر کنییید. در آنجا هم ولکن بگیر بگیر نبودند و تمام مسیر روی اعصاب آدم تپه نوردی می‌کردند. بعد هم که برگشتیم ساعت حدود ۹ ۹:۳۰ شب که به میدان ونک رسیدیم حداقل ۱۰ ۱۲ ماشین نیروی انتظامی دور میدان ونک ایستاده بود. ارعاااااااب. این چیزیه که جمهوری اسلامی دنبالشه و خوب هم بهش میرسه. چون هرکس به میدان ونک که نزدیک می‌شد نگران این موضوع بود که نگیرندش. خوشبختانه طبق قوانین جمهوری اسلامی تقریبا همه هم‌میهنان مجرم حساب میشوند.


در زمان خوبی زندگی میکنیم.

تعویق جراحی تومور مغزی به دلیل عدم حضور پدر: برای کوتاه کردن موی دحتر اجازه پدر لازم بود!!!

صرفا نقل قول:(اون قدر بد بود که نتونستم اینجا نذارم)

from خبرنامه امیرکبیر-پایگاه خبری تحلیلی دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر by خبرنامه امیرکبیر

فکر می کنم تا حالا زیاد شنیده باشید که رضایت پدر یا همسر برای انجام اعمال جراحی الزامی است و در صورت عدم رضایت بیمار حتی اگر رو به مرگ باشد. (مگر با قبول مسئولیت توسط پزشک معالج یا بیمارستان)جراحی صورت نمی گیرد.

این موضوع رو من به عنوان پزشک زیاد برخورد کرده بودم ولی برای کوتاه کردن موی سر ندیده بودم که جان کسی به همین راحتی در معرض خطر بیافتد. اما این موضوع هم در بیمارستان های ایران زیاد پیش می آید ولی کسی در باره اش صحبت نمی کنه نمی دونم چرا؟

دختر ۱۷ ساله ای که قرار بود عمل بشه با نبودن پدر یا جد پدریش نتونست به اتاق عمل بره وقتی فهمید که باید دوباره به بخش منتقل بشه خیلی تعجب کرد تعجبش وقتی بیشتر شد که دلیل رو فهمید باورش نمی شد و می گفت حالا اگر پدرم دیر از سفر برگرده من چی کار کنم؟ ممکنه بمیرم؟ به اون گفتم خوشبختانه اوضاع تو خیلی وخیم نیست ولی اگر بود حتما پزشک معالجت با مسئولیت خودش تورو عمل می کرد حتی اگر مورد باز خواست خانواده ات قرار میگرفت.

واقعا زنان حتی روی عضوی از بدنشون هم نباید اختیار داشته باشند؟!این قوانین رو کی نوشته؟

تغییر برای برابری

باز هم بدون شرح!!!

هر چه بگندد نمکش میزنند، وای به روزی که بگندد نمک

دیدین میگن هر چه بگندد نمکش میزنند، وای به روزی که بگندد نمک؟
حالا وقاحت سیستم به اونجا رسیده که علنا نمک داره میگه «گندیدم، چی میگید؟»
چند وقت پیش یکی از دوستان دادگاه داشت. وکیلش هم که جوون بود داشت تو دادگاه استدلال میکرد که فلان کاری که مامورین وزارت اطلاعات تو اوین کردند غیر قانونی بوده. قاضی برمیگرده میگه شما مثل اینکه نمره وکالتتون پایین بوده، دلیل نمیشه که همه جا قانون رعایت بشه!!!
این حرف رو قاضی دادگاه میزنه.
همین.

نمونه توانایی زنان

چند روز پیش میدون ونک منتظر یکی از دوستان بودم که دیدم دو نفر دارند روی نقاشی روی ساختمان کنار میدون کار میکنند. نکته بسیار جالب برای من آدم‌هایی بودند که روی نقاشی کار می‌کردند. یک دختر و پسر جوان. همین. خوشحالم که دخترانی هستند که ثابت کنند زن‌ها در ایران استثمار مطلق میشوند و زن اگر بخواهد میتواند هر کاری را بکند و تبعیض‌هایی که اعمال میشود کاملا به دور از عدل و منطق هستند.

(Privacy) پرایوسی در اینترنت

میخوام یه کم در مورد پرایوسی (Privacy) بنویسم. چیزی که خیلی مغز خود من رو این روزا مشغول میکنه.

طبق تعریف wikipedia داریم:

Privacy is the ability of an individual or group to seclude themselves or information about themselves and thereby reveal themselves selectively. The boundaries and content of what is considered private differs between cultures and individuals, but shares basic common themes. Privacy is sometimes related to anonymity, the wish to remain unnoticed or unidentified in the public realm. When something is private to a person, it usually means there is something within them that is considered inherently special or personally sensitive. The degree to which private information is exposed therefore depends on how the public will receive this information, which differs between places and over time. Privacy can be seen as an aspect of security — one in which trade-offs between the interests of one group and another can become particularly clear.

تعریفی هم که در SearchDataManagement.com اومده بد نبود و آماری که گفته نشون میده که تعداد زیادی از کاربران برای اینکه اطلاعاتشون محفوظ بمونه و به سایت مورد نظر اطمینان نداشتند از اون سایت استفاده نکردند.

همون‌طور که دیده میشه پرایوسی یعنی محفوظ ماندن اطلاعات شخصی ما که در جایی ذخیره کرده‌ایم و به اون مکان اطمینان کردیم. حداقل این وجه قضیه واسه من مهم‌تر به نظر میاد. مثلا یک پزشک حق نداره اطلاعات مریض‌ها رو در اختیار دیگران قرار بده.

جمله‌هایی که اینجا نوشته شدن به فهم قضیه کمک بیشتری میکنند؛ پرایوسی این نیست:

• جزء حقوق شمرده شده.

• حق تنها بودن، در حالی که نمیخواهیم تنها باشیم، پرایوسی را میخواهیم.

• ناشناس بودن، کسی که ناشناس است پرایوسی نمیخواهد، پرایوسی برای زمانی است که خودمان هستیم.

• امنیت، ممکن است شرکت بیمه از امنیت بالایی برخوردار باشد، اما آگاهانه اطلاعات را در اختیار سازمانی دیگر بگذارد.

• ...

سیستم‌های امنیتی دولت‌ها از اونجا که دوست دارن هیچ پرایوسی وجود نداشته باشه میگن مگه شما کار بدی میکنید که میخواید کسی اطلاعات شما رو نداشته باشه. به نظر شما اعضای همون سارمان بدشون نمیاد اطلاعات شخصی زندگیشون رو منتشر کنند؟ البته نیاز خاصی به جواب دادن اینجا نیست. چون قبلا دوستان به اندازه کافی جواب این حرف‌ها رو دادند. حتی تو اسلام هم داریم که میگه در زندگی خصوصی دیگران تجسس نکنید.

در دنیای اینترنت امروزه ما خودمون بدون اینکه دقت کنیم مقادیر بسیار زیادی از اطلاعات شخصیمون رو در اختیار عموم گذاشتیم. البته انصافا تعدادی از این بی احتیاطی‌ها به خاطر اینکه که سایت‌ها به اندازه کافی به ما اخطار نمیدهند. مثلا هنگامی که شما از Google Reader استفاده میکنید به این معنا است که Google شما را میشناسد. حال هر کدام از جستجوهایی که انجام میدهید در پروفایل شما ذخیره میشود. آیا شما واقعا میخواهید که Google بداند شما دنبال چه چیزهایی در اینترنت گشته‌اید؟ حداقل غیر فعالش کنید.

یکی دیگر از جاهایی که اطلاعات بسیار زیادی در اختیار دیگران قرار میدهیم Social Networkها هستند. همین چند روز پیش میخواستم روز تولد یکی از دوستان رو پیدا کنم. اون دوست گرامی همه‌جا گفته بود که تاریخ تولدش محرمانه باقی بماند. اما در پیغام‌هایی که دوستان دیگرش در Orkut گذاشته بودند به راحتی روز تولد درج شده است. به نظر شما اگر اون دوست گرامی میخواست روز تولدش را هر کسی بتواند ببیند در همه سایت‌ها آن را محرمانه میکرد؟

یا به نظر شما پیغام‌هایی که دوستان برای همدیگر در Social Networkها میگذارند حاوی اطلاعات شخصی احتمالا مهمی نمیباشد؟ چند نفر از این افراد به این موضوع فکر کرده‌اند؟ یا کسانی هم که به این موضوع فکر کرده‌اند به نظر شما آنقدر به این شبکه‌ها وابسته نشده‌اند که نتوانند آن را رها یا پاکسازی کنند؟

گاهی اوقات هم به خاطر یک سری مشکلات امنیتی پرایوسی حداقل برای مدتی به خطر می‌افتد. برای مثال زمانی یادم می‌آید که این امکان وجود داشت که فهرست دوستان GMail به سرقت برود. البته درست شد.

داستانهایی هم وجود دارند که شاید در نگاه اول مضحک به نظر بیایند اما به نظر من اصلا بعید نیستند. مثلا به این ترجمه نگاه کنید. حالا در نظر بگیرید که در خبرها داشتیم که سیا برای قوت دادن به جستجوی داده‌هایی که دارد با گوگل همکاری میکند. در جای دیگری داشتیم که Yahoo اطلاعات email کاربرانی را در اختیار دولت چین گذاشته است. البته یاهو گفته که مجبور است مطابق با قوانین محلی کار کند. خوب فکر نمیکنید هر زمانی هر دولتی میتواند ادعا کند که اطلاعات شخصی کاربران باید در اختیار دولت قرار بگیرد؟ از این‌ها بدتر در نظر بگیرید که Google تصمیم بگیرد به خاطر قوانین موجود آمریکا اطلاعات شخصی افراد را در اختیار سیا بگذارد. از آنجا که یاهو این کار را کرده است، اصلا بعید نیست که این کار انجام شود. ما در Google همه چیز داریم: Orkut,Google Talk,GMail,Google Docs,Blogger,Google Search History. به نظر شما اینها برای اینکه همه زندگی یک فرد فاش شود کافی نیستند؟ البته این پیش‌زمینه را در نظر بگیرید که دولت آمریکا قبلا هم تلاش برای به‌دست آوردن این اطلاعات کرده است. کسی میداند که موفق شده که این اطلاعات را به‌دست بیاورد یا نه؟ توجه داشته باشید که Google هم گفته که برای به‌دست آوردن بازار، بنا به قوانین محلی کار میکند. در یکی از همین خبرهای بد میبینیم که Google با چین کاملا همکاری میکند. به نظر شما این خبر چه دارد که توسط دولت ایران مسدود و فیلتر شده است؟ غیر از اینکه این دولت میخواهد کاربران اینترنتی از این وقایع خبر نداشته باشند و احتمالا خودش نیز این اطلاعات را از این شرکت‌ها بگیرد؟

البته زمانی که دولت آمریکا رسما از دادگاه اجازه شنود همه مکالمات به خارج کشور را میگیرد و زمانی که دولت خودمان همه مکالمات را شنود میکند و همه اطلاعات ردوبدل شده روی اینترنت را ذخیره میکند و دولت‌های اروپایی تصویب میکنند که بیش از ۲ سال از اطلاعات ردوبدل شده کاربران را ذخیره نکنند و دولت چین همه اطلاعات لازم را از شرکت‌های Google و Yahoo میگیرد شاید بحث در مورد پرایوسی روی اینترنت کار مضحکی باشد.

خدا آخر عاقبت ما را به خیر کند!!!

لینک‌های مرتبط که در متن به آنها ارجاع مستقیم داده نشده است:

http://www.bbc.co.uk/persian/science/story/2006/01/060121_fb_google_us.shtml

http://www.bbc.co.uk/persian/science/story/2006/01/060125_he-googlechina.shtml

http://www.google.com/intl/fa/privacy.html

http://www.aftab.ir/lifestyle/view.php?id=94886

http://technologyworld.blogsky.com/?PostID=77

http://mywalls.blogfa.com/86084.aspx

اومدم

خوب این مدت یه امتحان داشتم که نتونستم کار خاصی انجام بدم. اما بالاخره امتحان هم گذشت.

عید هم گذشت.

سال ۸۶ هم گذشت.

مدتی که برای امتحان کار میکردم خیلی خوب بود. چون همه کارای دیگم تعطیل شده بود. اما حالا باید همه کارای عقب افتاده رو دوباره از سر بگیرم. امیدوارم که کارها خوب پیش بره و فشار کنونی مقداری کمتر بشه.

اما یه نکته مثبت هم اینه که هوا گرم شده و مقادیر کوهنوردی هم متعاقبا زیاد میشه :) از این بابت کاملا خوشحالم.

یه سرگرمی جدید هم گذاشتن پست تو Technotux هست که گاهی خوشحال کننده مینماید. از jadi به خاطر راهنماییش ممنون ;)

آخر سال

خوب دیگه سال هم داره تموم میشه. منم یک سال بزرگتر میشم. شاید یک سال پیرتر میشم. مهم نیست. به هر حال یک دونه به عدد سن من اضافه میشه. سالی که گذشت سال خیلی سختی بود. سال آیدنه خیلی سخت‌تر هم میشه. امیدوارم که این وسط کم نیارم. کلی دوست جدید پیدا کردم. کلی مطلب جدید یاد گرفتم. اما جامعه دور و برم خیلی بده. یعنی از فشاری که رو مردم و خودم هست خیلی ناراحتم. دارم خفه میشم. فقط تو کوه میشه از این فشار در امان بود. کوه رو برای همین چیزهاست که دوست دارم. سطح انتظارم از دوستام اومده پایین. اگه بخوام دوستایی داشته باشم که همه‌جوره باهاشون حال کنم، باید تقریبا همه دوستان رو بریزم دور. ترجیح میدم این کار رو نکنم.

تو درسها هم بد پیش نرفتم. البته راضی نیستم. کم‌کاری زیاد میکنم. ولی از کلیت ماجرا راضی هستم.

بدترین موضوع اینه که هر روز مقادیر زیادی اخبار اعدام و نظامی‌گری و سرکوب میبینم که به فشار روی آدم اضافه میکنن. اما فشار بیشتر از اونیه که بتونم کاری کنم. فعلا فقط منتظرم.

به عنوان دعای آخر سال و اول سال جدید، امیدوارم همه سالم، شاد و آزاد در همین سرزمین بتونیم زندگی کنیم.

پ.ن. خیلی جدی نگیرید، فقط درددل آخر سال بود.

چگونه در لینوکس مودم را نصب کنیم

تا حالا مجبور نشده بودم که تو لینوکس مودم لپ تاپم رو نصب کنم. اما گفتم شب عیدی که میخوام برم خونه و اینترنت پرسرعت دم دست نیست، حداقل بتونم از اینترنت Dialup استفاده کنم. مشکل اساسی اینجاست که مودمهای مثل مال من درایورشون توسط linuxant داده میشه. اما اگه بخواهیم از سرعت کامل مودم استفاده کنیم باید پول بدیم. من تازه فهمیدم که خود Dell این پول را ظاهرا داده و درایورها رو گذاشته برای استفاده.

اینا شاید خیلی مهم نیست. مهم اینه که یکی دیگه چطوری واسه خودش مودم رو نصب کنه. برای این کار از ابزار scanmodem استفاده میکنیم. توضیحات کامل اینجا داده شده. تو ubuntu همون debian package کار کرد. اما تو Fedora آپدیت شده چون ویرایش alsa جدیدتره و باید همون پکیج tar.gz رو بگیرید. روش نصبش تو فایل INSTALL گذاشته شده. اما در نظر داشته باشید که برای نصب باید پکیجهای kernel-devel و kernel-headers رو نصب کنید قبلش.

برای متصل شدن به شبکه هم شاید راحتتر باشید ابزار gnome-ppp رو نصب کنید.

من تلاش کردم !!!