کمپ سرند

کلا جمهوری اسلامی سیستم گهیه که خیلی فرقی نمی‌کنه چطوری باشه. کلا گاهی اسهالی می‌شه گاهی یبس. بسته به سلیقه آدم‌ها بنابراین گاهی کمتر بده. باز هم بسته به اینکه از اسهال تجربه بدتری داشته بهشن یا یبوست.

واسه همین معمولا خیلی عصبانی نمی‌شم از چیزایی که می‌شنوم.  مثلا قوانین جدید ممنوع‌الخروجی که عملا تلاشی بود برای قانونی جلوه دادن کارهایی که تا الان می‌کردن.

یا اعلام اینکه دلار فروش‌های غیر رسمی محارب نظام شناخته می‌شن.

یا خیلی‌های دیگه. کلا نظام هر گهی که می‌خواد بخوره یا داشته می‌خورده رو به صورت قانون اعلام می‌کنه.

حالا اینا ولی چیزایی نبودن که من رو اینطوری به جوش بیارن. اما اینکه برای کسانی که رفتند و در کمپ سرند دستگیر شدند چون طبیعتا به حکومت اعتماد نداشتن و خودشون برای ساخت و ساز و کمک دست به کار شدن، در مجموع ۱۶ سال حبس و برای بعضی‌ها ۲ سال حبس بریده بشه، خیلی زور داره.

حکومت‌های دیکتاتوری خیلی وقت‌ها کاری می‌کنند که آدم‌های جامعه به جای اینکه با هم دوست باشند، به جون همدیگه بیافتند. اما معمولا آدم‌ها رو به صرف کمک به هم‌دیگه زندانی نمی‌کنند. یعنی جمهوری اسلامی در پست‌فطرتی و کثیف بازی کردن و زورگویی هیچ حد متصوری رو جا نمی‌اندازه و از همشون رد میشه.