یه موقعی هرچیزی که یه جایی خراب بود میگفتم حتی ایران هم این چیز درسته مثلا.
مثلا اینجا این اتفاقا می‌افته براتون:
میرین تو اینترنت بانک و میخواین پول بریزین به حساب یکی دیگه. تنها راه ممکن با ایمیل هست و ۳ دلار هم میگیره در صورتی که ایران هم اینش مجانیه.
به صورت اینترنتی میخواین پول بریزین به یه کشور دیگه، میگن که نمیشه باید بیای شعبه، در صورتی که از اروپا مثل گلابی پول میفرستن.
گوشی موبایل میخواین بگیرین و همه گزینه‌های ممکن پیش رو بسیار گرونتر و مذخرف‌تر از ایران هستند. حتی مشکل آنتن‌دهی هم داری. یا مثلا موبایل رو که شارژ میکنی فقط ۱ ماه وقت داری استفاده کنی. اگه هم ۵ ماه استفاده نکنی دوباره باید ۲۰ دلار پول بدی.
بیمه میگیری برای ماشین، ماشین خط می‌افته، میگن ۳۰۰ دلار اولشو خودت باید بدی بعد اگه بیشتر شد بیمه میده.
بیمه میگیری برای خودت، یه چیزیت میشه، میری دکتر، وقت بعدی رو ۱ ماه بعد میدن، بیمه میگه چون بیشتر از ۲ هفته طول کشید از شروع مریضی، من پول نمیدم.
خوابگاه میگیری، میخوای بیای بیرون، میگن بیشتر از ۲۰۰۰ دلار پول بدی تا بذاریم بری. میگی ۴ ماه نیام، میگن اگه نیای باید سال بعد هم همینجا بیای.
میری دکتر عصبکشی دندون، میگن که دکتر فلانی قراره امروز کار تو رو انجام بده، بعد میبینی یکی نشسته که کلا نمیفهمه داره چیکار میکنه و یکی دیگه داره به ازای تمام حرکت‌هایی که این میکنه توضیح میده. بعد میفهمی که موش آزمایشگاهی کلاس درس یارو بودی و یه عصبکشی ۲ ساعت طول کشیده.
در نهایت چیزی که با تمام وجود تجربه میکنی اینه که اینجا دیکتاتوری شرکت‌های بزرگه و لا غیر.
