چند روز پیش میدون ونک منتظر یکی از دوستان بودم که دیدم دو نفر دارند روی نقاشی روی ساختمان کنار میدون کار میکنند. نکته بسیار جالب برای من آدم‌هایی بودند که روی نقاشی کار می‌کردند. یک دختر و پسر جوان. همین. خوشحالم که دخترانی هستند که ثابت کنند زن‌ها در ایران استثمار مطلق میشوند و زن اگر بخواهد میتواند هر کاری را بکند و تبعیض‌هایی که اعمال میشود کاملا به دور از عدل و منطق هستند.
میخوام یه کم در مورد پرایوسی (Privacy) بنویسم. چیزی که خیلی مغز خود من رو این روزا مشغول میکنه.
Privacy is the ability of an individual or group to seclude themselves or information about themselves and thereby reveal themselves selectively. The boundaries and content of what is considered private differs between cultures and individuals, but shares basic common themes. Privacy is sometimes related to anonymity, the wish to remain unnoticed or unidentified in the public realm. When something is private to a person, it usually means there is something within them that is considered inherently special or personally sensitive. The degree to which private information is exposed therefore depends on how the public will receive this information, which differs between places and over time. Privacy can be seen as an aspect of security — one in which trade-offs between the interests of one group and another can become particularly clear.
تعریفی هم که در SearchDataManagement.com اومده بد نبود و آماری که گفته نشون میده که تعداد زیادی از کاربران برای اینکه اطلاعاتشون محفوظ بمونه و به سایت مورد نظر اطمینان نداشتند از اون سایت استفاده نکردند.
همون‌طور که دیده میشه پرایوسی یعنی محفوظ ماندن اطلاعات شخصی ما که در جایی ذخیره کرده‌ایم و به اون مکان اطمینان کردیم. حداقل این وجه قضیه واسه من مهم‌تر به نظر میاد. مثلا یک پزشک حق نداره اطلاعات مریض‌ها رو در اختیار دیگران قرار بده.
جمله‌هایی که اینجا نوشته شدن به فهم قضیه کمک بیشتری میکنند؛ پرایوسی این نیست:
جزء حقوق شمرده شده.
حق تنها بودن، در حالی که نمیخواهیم تنها باشیم، پرایوسی را میخواهیم.
ناشناس بودن، کسی که ناشناس است پرایوسی نمیخواهد، پرایوسی برای زمانی است که خودمان هستیم.
امنیت، ممکن است شرکت بیمه از امنیت بالایی برخوردار باشد، اما آگاهانه اطلاعات را در اختیار سازمانی دیگر بگذارد.
...
سیستم‌های امنیتی دولت‌ها از اونجا که دوست دارن هیچ پرایوسی وجود نداشته باشه میگن مگه شما کار بدی میکنید که میخواید کسی اطلاعات شما رو نداشته باشه. به نظر شما اعضای همون سارمان بدشون نمیاد اطلاعات شخصی زندگیشون رو منتشر کنند؟ البته نیاز خاصی به جواب دادن اینجا نیست. چون قبلا دوستان به اندازه کافی جواب این حرف‌ها رو دادند. حتی تو اسلام هم داریم که میگه در زندگی خصوصی دیگران تجسس نکنید.
در دنیای اینترنت امروزه ما خودمون بدون اینکه دقت کنیم مقادیر بسیار زیادی از اطلاعات شخصیمون رو در اختیار عموم گذاشتیم. البته انصافا تعدادی از این بی احتیاطی‌ها به خاطر اینکه که سایت‌ها به اندازه کافی به ما اخطار نمیدهند. مثلا هنگامی که شما از Google Reader استفاده میکنید به این معنا است که Google شما را میشناسد. حال هر کدام از جستجوهایی که انجام میدهید در پروفایل شما ذخیره میشود. آیا شما واقعا میخواهید که Google بداند شما دنبال چه چیزهایی در اینترنت گشته‌اید؟ حداقل غیر فعالش کنید.
یکی دیگر از جاهایی که اطلاعات بسیار زیادی در اختیار دیگران قرار میدهیم Social Networkها هستند. همین چند روز پیش میخواستم روز تولد یکی از دوستان رو پیدا کنم. اون دوست گرامی همه‌جا گفته بود که تاریخ تولدش محرمانه باقی بماند. اما در پیغام‌هایی که دوستان دیگرش در Orkut گذاشته بودند به راحتی روز تولد درج شده است. به نظر شما اگر اون دوست گرامی میخواست روز تولدش را هر کسی بتواند ببیند در همه سایت‌ها آن را محرمانه میکرد؟
یا به نظر شما پیغام‌هایی که دوستان برای همدیگر در Social Networkها میگذارند حاوی اطلاعات شخصی احتمالا مهمی نمیباشد؟ چند نفر از این افراد به این موضوع فکر کرده‌اند؟ یا کسانی هم که به این موضوع فکر کرده‌اند به نظر شما آنقدر به این شبکه‌ها وابسته نشده‌اند که نتوانند آن را رها یا پاکسازی کنند؟
گاهی اوقات هم به خاطر یک سری مشکلات امنیتی پرایوسی حداقل برای مدتی به خطر می‌افتد. برای مثال زمانی یادم می‌آید که این امکان وجود داشت که فهرست دوستان GMail به سرقت برود. البته درست شد.
داستانهایی هم وجود دارند که شاید در نگاه اول مضحک به نظر بیایند اما به نظر من اصلا بعید نیستند. مثلا به این ترجمه نگاه کنید. حالا در نظر بگیرید که در خبرها داشتیم که سیا برای قوت دادن به جستجوی داده‌هایی که دارد با گوگل همکاری میکند. در جای دیگری داشتیم که Yahoo اطلاعات email کاربرانی را در اختیار دولت چین گذاشته است. البته یاهو گفته که مجبور است مطابق با قوانین محلی کار کند. خوب فکر نمیکنید هر زمانی هر دولتی میتواند ادعا کند که اطلاعات شخصی کاربران باید در اختیار دولت قرار بگیرد؟ از اینها بدتر در نظر بگیرید که Google تصمیم بگیرد به خاطر قوانین موجود آمریکا اطلاعات شخصی افراد را در اختیار سیا بگذارد. از آنجا که یاهو این کار را کرده است، اصلا بعید نیست که این کار انجام شود. ما در Google همه چیز داریم: Orkut,Google Talk,GMail,Google Docs,Blogger,Google Search History. به نظر شما اینها برای اینکه همه زندگی یک فرد فاش شود کافی نیستند؟ البته این پیش‌زمینه را در نظر بگیرید که دولت آمریکا قبلا هم تلاش برای به‌دست آوردن این اطلاعات کرده است. کسی میداند که موفق شده که این اطلاعات را به‌دست بیاورد یا نه؟ توجه داشته باشید که Google هم گفته که برای به‌دست آوردن بازار، بنا به قوانین محلی کار میکند. در یکی از همین خبرهای بد میبینیم که Google با چین کاملا همکاری میکند. به نظر شما این خبر چه دارد که توسط دولت ایران مسدود و فیلتر شده است؟ غیر از اینکه این دولت میخواهد کاربران اینترنتی از این وقایع خبر نداشته باشند و احتمالا خودش نیز این اطلاعات را از این شرکت‌ها بگیرد؟
البته زمانی که دولت آمریکا رسما از دادگاه اجازه شنود همه مکالمات به خارج کشور را میگیرد و زمانی که دولت خودمان همه مکالمات را شنود میکند و همه اطلاعات ردوبدل شده روی اینترنت را ذخیره میکند و دولت‌های اروپایی تصویب میکنند که بیش از ۲ سال از اطلاعات ردوبدل شده کاربران را ذخیره نکنند و دولت چین همه اطلاعات لازم را از شرکت‌های Google و Yahoo میگیرد شاید بحث در مورد پرایوسی روی اینترنت کار مضحکی باشد.
خدا آخر عاقبت ما را به خیر کند!!!
لینک‌های مرتبط که در متن به آنها ارجاع مستقیم داده نشده است:
http://www.bbc.co.uk/persian/science/story/2006/01/060121_fb_google_us.shtml
http://www.bbc.co.uk/persian/science/story/2006/01/060125_he-googlechina.shtml
http://www.google.com/intl/fa/privacy.html
http://www.aftab.ir/lifestyle/view.php?id=94886
http://technologyworld.blogsky.com/?PostID=77
http://mywalls.blogfa.com/86084.aspx
خوب این مدت یه امتحان داشتم که نتونستم کار خاصی انجام بدم. اما بالاخره امتحان هم گذشت.
عید هم گذشت.
سال ۸۶ هم گذشت.
مدتی که برای امتحان کار میکردم خیلی خوب بود. چون همه کارای دیگم تعطیل شده بود. اما حالا باید همه کارای عقب افتاده رو دوباره از سر بگیرم. امیدوارم که کارها خوب پیش بره و فشار کنونی مقداری کمتر بشه.
اما یه نکته مثبت هم اینه که هوا گرم شده و مقادیر کوهنوردی هم متعاقبا زیاد میشه :) از این بابت کاملا خوشحالم.
یه سرگرمی جدید هم گذاشتن پست تو Technotux هست که گاهی خوشحال کننده مینماید. از jadi به خاطر راهنماییش ممنون ;)
